روانپریشی ثانوی بر آسیب مغزی تروماتیک با تظاهر علامت برجسته هذیان بزرگ‌منشی: یک مطالعه موردی با پیگیری 4 ماهه

چکیده زمینه و هدف: آسیب مغزی تروماتیک (TBI) به عنوان یکی از عوامل نادر سبب‌شناختی برای اختلال روانپریشی شناخته شده است. در این مطالعه موردی روند ارزیابی، تشخیص و درمان یک بیمار مبتلا به روانپریشی ثانوی بر TBIبا تظاهر علامت برجسته هذیان بزرگ‌منشی بررسی شده است. معرفی بیمار : بیمار مرد جوان 35 ساله‌ای بود که به علت تصادف موتورسیکلتش با اتومبیل، با کاهش سطح هشیاری، بی‌قراری و حالت تهوع در بیمارستان بستری می‌شود. یافته‌های CT اسکن نشانگر کانتیوژن لوب گیجگاهی چپ در بیمار بود. علاوه بر آن در ارزیابی‌های روانشناختی نقص هشیاری، نقص شناختی، آمنزی پس از تروما، ضعف در جهت‌یابی، نقصان در توجه و تمرکز، مشکلات حافظه، پرخاشگری و وجود هذیان‌های بزرگ‌منشی در او مشاهده شد. این بیمار در معاینات روانپزشکی 27 روز پس از رخداد تروما براساس DSM-IV-TR تشخیص روانپریشی ثانوی بر TBI را دریافت نمود. سپس با اجرای پروتکل دارویی به تدریج نشانه‌های اختلال رفع و در پیگیری 4 ماهه پس از TBI دیگر اثری از آنها نبود. نتیجه‌گیری: معرفی و درمان این بیمار نمی‌تواند رابطه مبهم آسیب مغزی تروماتیک و اختلال روانپریشی ثانوی بر TBI را روشن سازد اما نتایج آن بر اهمیت ارزیابی‌های روانشناختی، بررسی علائم جدی اختلالات روانی و پایش این بیماران جهت درمان صحه می‌گذارد. شناسایی عوامل خطر زای روانپریشی ثانوی بر TBI نیز می‌تواند به تشخیص افتراقی و کشف افرادی‌که ریسک بالاتری برای روانپریشی دارند، یاری رساند و اجرای بهنگام راهبردهای مدیریت این اختلال را پیش از شروع علائم پیشرفتۀ آن، میّسر سازد. واژه‌های کلیدی: آسیب مغزی تروماتیک، اختلال روانپریشی، هذیان بزرگ‌منشی. وصول مقاله :28/01/90 اصلاحیه نهایی:15/08/90 پذیرش مقاله:12/09/90